ترانه
منو آسمونِ چشمات، به خدا چش انتظاریم
اگه آسمون نباره، ما دوتا ، ابر بهاریم
ما نگامون نگرونه ، نکنه همو نبینیم
نکنه که از لب هم ، گلای بوسه نچینیم
ما چشامون پُرِ اشکه، نم نمِ بارونِ گریه س
لبامون گاهی میخنده ، پس چرا گلدونِ گریه س
چی میشد پرنده بودیم ؟ تو هوا پر میکشیدیم ؟
چی میشد به خونهی هم ، بی خبر سر میکشیدیم
بی خبر سر میکشیدیم ، از روی دیوار خونه
سر روی شونم میذاشتی ، بدون عذر و بهونه
چی میشد پرنده بودیم ؟ تو هوا پر میکشیدیم ؟
چی میشد به خونهی هم ، بی خبر سر میکشیدیم
امیر حسین مقدم
جمعه 27 بهمن 91. کمی مانده به نیمه شب