دوباره صبح رسید و دوباره بیدارم ( امیر حسین مقدم )

هذیان 

دوباره صبح رسید و دوباره بیدارم
دوباره تا به سحر، خیره ام به دیوارم

دوباره قصه هر روزه میشود تکرار
شبیه دایره و ماجرای پرگارم

دوباره بی خبرم ظاهرا ز آخر کار،
دوباره تجربه ها میرود ز افکارم

تمام ثانیه هایم شبیه دیروز است،
شبیه ثانیه هایم، شبیه تکرارم

دوباره همدم غم میشوم علیه خودم
دگر به حتم رسیدم که من خودازارم

اگرچه روی سرم سقف خانه پابرجاست
خیال میـــکنـــم انـــگــــار ، زیر آوارم

دوباره مستم و آگاهیم ز مستی نیست
سکندری بروم، دم زنم که هشیارم

نه عاشقم ب تمامی نه فارغم به کمال،
نه زاهدم به درستی نه مست دلدارم

ببین به جای غزل من نوشته ام هذیان
گمان کنم که مریضم .... شدید تب دارم 

امیر حسین مقدم 
ساعت 5 صبح دوشنبه 25 آذر 1392