ترانه
منو آسمونِ چشمات، به خدا چش انتظاریم.
اگه آسمون نباره، ما دوتا ، ابر بهاریم.
ما نگامون نگرونه ، نکنه همو نبینیم.
نکنه که از لب هم ، گلای بوسه نچینیم.
ما چشامون پُرِ اشکه، نم نمِ بارونِ گریه س.
لبامون گاهی میخنده ، پس چرا گلدونِ گریه س.
چی میشد پرنده بودیم ؟ تو هوا پر میکشیدیم ؟
چی میشد به خونهی هم ، بی خبر سر میکشیدیم .
بی خبر سر میکشیدیم ، از روی دیوار خونه.
سر روی شونم میذاشتی ، بدون عذر و بهونه.
چی میشد پرنده بودیم ؟ تو هوا پر میکشیدیم ؟
چی میشد به خونهی هم ، بی خبر سر میکشیدیم .
امیر حسین مقدم
جمعه 27 بهمن 91.