ده رباعی ...( امیر حسین مقدم )

ده رباعی ....

.
1
همسایه ی خانه ی کناری است خدا.
هم باده هرچه میگساری است خدا.
در شُرشُر چشمه یا در آرامش شب،
یا در وزش باد بهاریست خدا.
.
2
با اینکه تمام راه در تاریکی است.
پر پیچ و خم و نهفته در تاریکی است.
مایوس نشو برو تو تا آخر راه،
من فکر کنم خدا همین نزدیکی است.
.
3
سردسته عشاق جهان است خدا.
در هر طپش عشق ، نهان است خدا.
من فکر نمیکنم مجازات کند.
تا بر دل ما دل نگران است خدا.
.
4
آنگونه که بود پیش از این ، نیست دلم.
دیگر به جز از خون و جنون چیست دلم.
آهسته برو ، کمی بمان راحت جان.
با بودن تو همیشه باقی است دلم.
.
5
دیریست دلت دل مرا یاد نکرد.
یادی زدل خسته و ناشاد نکرد.
من ماندم و خاطرات شیرینی که ،
هرگز دل دربند من آزاد نکرد.
.
6
کس این همه آزار من زار نکرد.
مارا به ستم خسته و بیمار نکرد.
من مانده ام و زخم رفاقت در پشت.
این فتنه گری کسی به جز یار نکرد.
.
7
ای عشق بیا جان و دل ما بِسِتان.
هر آنچه به غیر توست ، آن را بستان.
گویند خدا گفته که عاشق نشوید.
باور نکنم چنین خدارا بستان.
.
8
ماییم و دلی که غرق خون خواستنی است.
حالی که همیشه سرنگون خواستنی است.
با ما منشین اگر نشستی ، بسپار.
در مملکت عشق ، جنون خواستنی است.
.
9
ما عاشق یک دل غزلخوان شده ایم.
بی تاب نگاه مست و حیران شده ایم.
مجنون تر از این دل ، بخدا نیست دلی.
صد شکر که دیوانه دوران شده ایم.
.
10
خیر است ترا همیشه هر شر ، بانو.
شر در تو نیافت راه و معبر ، بانو.
با یاد تو میشود گذشت از آتش.
عشق است ترا نقش مصور ، بانو.
.
.
.
امیرحسین مقدم .مهر 93