سهم من آسمان ابری بود( امیر حسین مقدم )

سهم من

سهم من آسمان ابری بود
سهم من بغض های بارانی

بغض هایی که در گره بودند
تحت تاثیر جهل و نادانی

بعض هایی فرو شده در دل
سهم من یک دل گل آلود است

تا گلو عرق گشته در آبم
این که من را گرفته یک رود است

سهم من استکان خالی شد
قهوه اش را به جای من خوردند

دله دزد های پست همسایه
هرچه بود و نبود را بردند

سهم من حسرت نگاهش شد
آن نگاهی که خواب او دیدم

نیمه شب خفته از گل لب هاش
دزدکی دسته بوسه ای چیدم

سهم من پس چه شد بگو آخر
قول هایی که پیش از این دادند

بیشرف ها ، درست یادم هست
که به من قول یک زمین دادند

سهم من قصه های رویاییست
واقعیت کمی زمن دور است

من نمیبینم آسمانش را
چشم او ، یا دو چشم من کور است

امیرحسین مقدم
نهم فروردین نودوچهار