یک غزل آورده ام ، یک بوسه جایش میدهی ؟( امیر حسین مقدم )

یک غزل آورده ام ، یک بوسه جایش میدهی ؟
بوسه ای کشدار و طولانی ، برایش میدهی ؟

در هوایت واژه هارا پیش یا پس کرده ام 
یک نگاهی گاهگاهی درهوایش میدهی ؟

اینقدر ابرو نینداز، اینقدر بازی نکن
اینقدر اطوار و ناز و عشوه پردازی نکن 

اینقدر گیسو نکش ، یا پشت یا وارو نکش
اینقدر با ما تعارف های شیرازی نکن

یک غزل آورده ام ، از جنس چینی ، ناب ناب
یک غزل با گرمی احساس نور آفتاب

یک غزل آیا نمی ارزد به یک گلبوسه ات ؟
پس بیا لطفی کن و اینقدر از ما ، برمتاب

ادعای عشق دارم ، لعنتی ، بازی که نیست !
زندگی فالوده اعلای شیرازی که نیست !

این طپش های دل من مطمئنن از سر ِ
واژه بازی ، شعر پردازی که نیست !

یک غزل آورده ام در ثبت شرح ادعا
یک غزل از پرسه های ناگزیر واژه ها

ای غزال دشت های سبز و زرد و مه زده
این غزل بستان و گاهی ، روسوی ما ، رخ نمـا

‫‏امیرحسین مقدم‬
هفتم تیر 1394