دلم یک خانه , یک کاشانه می خواهد. ( امیر حسین مقدم )

ابیات ستاره دار این غزل را در تاریخ 7 مهر نوشته بودم
دلم یک خانه میخواهد ( بداهه )

*

دلم یک خانه , یک کاشانه می خواهد.
دلم یک همت والا , دَم مردانه می خواهد.*

دلم یک آسمان آبی و صاف و اهورایی,
دلم گاهی هوای ابری گیلانه می خواهد.*

دلم آن جمله ی « پاشو , سحرشد , آفتاب آمد»
شنیدن , هر سَحَر , با نغمه ای سِحرانه می خواهد.*

دلم یک باغچه غرق گل مریم.
شمیم عطر گل در هرکجای خانه می خواهد.

صدای شیخ شیرازی ببین هر لحظه می آید.
دلم دیدار حافظ را به هر عصرانه می خواهد.

دلم همراه ساران در هوا جستن.
دلم پرواز دل را چون دل مرغانه می خواهد.

دلم میخواهد این جان را فدای جان او سازم.
دلم قربانی جانی خوش و جانانه می خواهد.

دل از مستی گریزان شد چرا پس در کناراو،
دلم ساغر، دلم ساقی ، دلم پیمانه می خواهد.

چنین می گفت دل بامن ، که دیگر می نمی نوشم.
چو دید آن نوگل رعنا، می دُردانه می خواهد.

دلم یک خانه چون آیینه یک مآوای امن و خوب.
در آن خانه تبسم های بس، رندانه می خواهد.

نمیدانم چرا می خواهد اما باز میخواهد,
همانگونه که سِیر روی گُل , پروانه می خواهد .*

امیرحسین مقدم 
بامداد شنبه یازدهم آبان ماه 1392

بداهه

دلم یک خانه , یک کاشانه می خواهد.
دلم یک همت والا , دَم مردانه می خواهد.

دلم یک آسمان آبی و صاف و اهورایی,
دلم گاهی هوای ابری گیلانه می خواهد.

دلم آن جمله ی « پاشو , سحرشد , آفتاب آمد,
شنیدن , هر سَحَر , با نغمه ای سِحرانه می خواهد.

نمیدانم چرا می خواهد اما باز میخواهد,
همانگونه که سِیر روی گُل , پروانه می خواهد .

امیرحسین مقدم 

. 7 / 7 / 92